Kur’an ve Kur’an’ı tefsir eden, açıklayan, beyan eden sünnet ve hadisi şeriflerle birlikte bakıyoruz ki İslam dini mükemmel bir dindir, eksiksizdir... Bütün organları sağlam olan, her uzvu yerli yerinde kusursuz bir insan gibi yani…
Mesela gözü görmeyen, kulağı işitmeyen, burnu koku almayan insanlar da insandırlar ama eksiktirler. İslam’ın da her prensibi böyle bir insanın uzvu gibidir ki, bazılarını yok kabul etmek, inkâr etmek veya görmezden gelmek dini eksik hale getirir. Zira İslam akaid, inanç noktasında eksikliği kabul etmez, Allah korusun o tür kişileri iman dairesinden çıkarır dışarı atar.
Yaşama noktasında ise bu eksiklikler anlaşılabilir ve tolere edilebilirler. Daha açıkçası insanlar teoride İslam’ın her şartına iman ederler ama pratikte nefsi yüzünden, acizliğinden gibi sebeplerden dolayı ancak bir kısmını hayata geçirebilirler… İlerde hepsini yapabilme üzüntüsü içindedirler, bunun farkında olarak tevbe ederler. Rabbimiz işte bu hususta son derece toleranslı ve affedicidir. Ama bu dinin bir kısmını saklamak, eksik göstermek, görmezden gelmek veya iptal etmek kulların boyunu aşar ki işte bu konu çok tehlikelidir.
Kur’an, eski dönemlerde din adamlarının ellerindeki kutsal kitaptan bazı şeyleri sakladıklarını veya değiştirdiklerini söyler ve bunların şiddetle cezalandırıldıklarını bildirir. Allah’ın en büyük gazabını çeken dini yaşamadaki eksikliklerimiz değil ama dini kafamıza göre eksiltmemiz ve buna yol açmamızdır. İşte bu önemli konu üzerine mü’min kardeşlerimize bir uyarı, bir hatırlatma yapmak isterim ki bu konuda yanlışa, hataya düşmesinler. “Kişi inandığı gibi yaşamazsa, yaşadığı gibi inanır.” diye hikmetli bir söz vardır ki çok yerinde bir sözdür. İnsanoğlu zaman içerisinde yaşadığı gibi inanmaya ve bazı gerçekleri unutmaya, görmezden gelmeye başlayabiliyor. Bu konu ile alakalı söylenecek çok şey var ama özellikle günümüzde en çok ihtiyaç duyulan bazı konularda hatırlatma yapmak isterim.
Birincisi, Müslüman ülkelerde yaşanan ...
Yazının tamamını dergimizden okuyabilirsiniz.
.jpg)
