Oruca nasıl konsantre olmalıyız, farkındalığımızı nasıl yükseltebiliriz?
Ramazan’da da bedensel olarak kişi, organlarına alışkanlıklarını terk ettirerek yeni, kullanmadığı hücreleri ve dokuları harekete geçiriyor. Kan şekeri düştüğü zaman yağ dokusunu daha aktif kullanmaya başlıyor. Ramazan, fiziksel olarak böyle bir geçiş yaptığı için, kişilerde kan şekeri düşüyor. Beyin de direkt kandan şeker alıp beslenen bir organ. Dolayısıyla kişide strese dayanıklılık düşüyor ve öfkeye bir yakınlık ortaya çıkıyor. Ama bu, ilk 3-5 gün içerisinde geçiyor. Kişi “Ben bu orucu tutacağım ve Ramazan’ı kesinlikle sağlıklı bir şekilde tamamlayacağım.” tarzında inanıyorsa beyni buna göre programlanıyor.
Ramazan’ın ilk birkaç günü bir gerginlik olabiliyor. Özellikle daha sonra eğer kişi hâlâ açlıktan dolayı gerginse, Ramazan’ı içselleştirmeden oruç tutuyor demektir. Çünkü beynimiz öyle bir organ ki nasıl programlarsak ona göre çalışıyor. Mesela, “Ben oruçluyum, yemek yemeyeceğim.” diye kesin kararlıysanız beyin, öğle vakti, o alışkanlık geçtikten sonra asit özellikli kimyasallar salgılamıyor, iftardan önce salgılamaya başlıyor.
Niyet demek, aslında bilgisayarda enter tuşuna basmak gibidir. Niyet ettiğin zaman, “Saat 05.00’te kalkacağım.” diye inanarak yatarsanız, uçağa yetişeceksiniz, sınava yetişeceksiniz, çok önemli bir şey vardır, saati kurmadan kalkarsınız. Fakat “Kalksam da olur, kalkmasam da olur.” derseniz, çoğu zaman uyanamazsınız. Bu, beynin kendi kendini programlamasının kanıtıdır. Niyet de aynı şekilde. Yani kişi inanırsa organlarımız, beynin orkestra şefliğine uyuyorlar; inanmazsa, organlar da eski alışkanlıklarına devam ediyorlar, asit salgılamaya devam ediyorlar, sonuç olarak kişi sinirli olmaya başlıyor. “Midem kazınıyor. Oruç bana dokunuyor.” diye düşünüyor. Kişinin içselleştirmeden ya da toplum baskısıyla, ailenin ve çevrenin baskısıyla tutulan oruçlar genelde daha zor geçer. Ama kişi bunu içselleştirirse, niyet olarak zihninde programl...
Yazının tamamını dergimizden okuyabilirsiniz.
.jpg)
